پناه بی پناهان...

کسی که یکبار طعم گس خرمالویی که هنوز نرسیده و وقت خوردنش نشده را چشیده باشد

دیگر از تمام خرمالوهای جهان میترسد!

چه زیبا باشند, چه بزرگ, چه کوچک...

آنقدر با احتیاط خرمالوهای بعدی را وارسی می کند

پوستشان را میکند و با احتیاط میخوردشان

که مبادا دوباره آن طعم گس دهانش را جمع کند

عشق هم خرمالوست

آنهایی که خرمالوی گس خورده اند میدانند چه میگویم...

 

پناه بی پناهان......

دوستان عیب نظر بازی حافظ نکنید آن زمان ها که نبودست از این Ray-Ban ها   "   دوش سودای رُخَش گفتم ز سر بیرون کنم آن بلا من را به روی عکس هایش تگ نمود!   "   به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم اوریفلیم میزنی یا که، ریمل از خارج آوردی؟   " ناگهان پرده بینداخته ای یعنی چه؟! گشت ارشاد که در وَن کُنَدَ پناه بی پناهان......ادامه مطلب

وقتي نباشد در بساطم شعر تازه

بايد نثارت كرد جان را في البداهه

پناه بی پناهان......

ماه من لطفی بکن, امشب تو بر بامی برو

تا که از نور جمالت, ماه هم رویت شود

پناه بی پناهان......

 

من مَلَک بودم و فردوس برین چشم تو بود

سیب لب های تو اینگونه زمین گیرم کرد

پناه بی پناهان......

قلب من هم انفجاری داشت همچون ضاحیه

شک ندارم عاملش یک خائن تکفیری است!

البته  مصرع اول رو به چندین صورت نوشتم، ونمیدونم کدومش بهتر دراومده. که یکی دیگه اش هم این بود:

انفـجاری در دلـم گشتـه شبیه ضاحیـه

شک ندارم عاملش یک خائن تکفیری است

برچسب‌ها: خاِئن, انفجار, ضاحیه, تکفیری, دلم پناه بی پناهان......

این عشق برای دلِ من آنِ بدی بود

بی مهر تو جنات، چه رضوانِ بدی بود

درمانده ی درمان و تو درمان دهِ قلبم

تجویز تو آن روز چه درمانِ بدی بود

بی مهر تو هم مهر، هم آبان و هم آذر

پاییزِ من امسال، زمستانِ بدی بود

برچسب‌ها: پاییز, زمستان, مهر, درمانده, عشق پناه بی پناهان......

قـُربانِ غـریبیِ تو آقایِ غـریبان

نقشِ کَرَمِ نذریِ تو نامِ حسین است

پناه بی پناهان......

کاش هایت کاشی قلب مرا درهم شکست

بعد از آن کاشی به کاشی آجر و سیمان شدم

پناه بی پناهان......

بعد از تو، تنها شعری که توانستم بگویم, یک مثنوی خون دل بود و یک غزل دلتنگی، یک قصیده اشک بود و یک مسمط بهم ریخته از حالمان

نمی دانم ....قلمم سنگ شده یا دلم...

بعد از تو دیگر هیچ قافیه ای ردیف نمیشود که نمیشود...

پناه بی پناهان......